سند مالکیت (Deed)
07 فروردین 1402
دقیقه
منظور از سند مالکیت، هر سند قانونی کتبی است که به شخص حقیقی مشخصی، کنترل یا حقوق مشخصی را بر دارایی می‌دهد.
سند مالکیت چیست؟
سند را می‌توان به‌عنوان هر قباله یا سند قانونی کتبی تعریف کرد که به شخص حقیقی مشخصی کنترل یا حقوق مشخصی را بر دارایی می‌دهد. در برخی موارد، برخی شرایط باید رعایت شود تا حقوق اعطا شده مؤثر واقع گردد. با ارجاع به حقوق عرفی، هر واگذاری با مستند، قانونی و الزام‌آور است که مالکیت یا حقی بر بهره را تأیید، تصویب یا تصدیق می‌کند. این مستند، امضا، تصدیق و تحویل می‌شود. بسته به حوزه قضایی، سند نیز مهروموم می‌شود.
سند قانونی
اسناد معمولاً با انتقال عنوانی بر یک ملک همراه است و معتبر تلقی می‌شود. اسناد می‌تواند دوطرفه (دو طرف) یا یک‌طرفه (یک طرف) باشد و شامل وکالت‌نامه، ثبت اختراع، مجوز، دیپلم، کمیسیون و غیره است.
سند را می‌توان به‌عنوان هر قباله یا مستند قانونی کتبی تعریف کرد که به شخص حقیقی مشخصی کنترل یا حقوق مشخصی را بر دارایی می‌دهد.
درک نحوه کارکرد اسناد
یکی از کارکردهای اولیه سند، انتقال عنوان از فردی به فرد دیگر است. عنوان، درواقع یک مستند قانونی ارائه‌دهنده اثبات مالکیت بر یک دارایی است. برای اطمینان از الزام‌آور بودن سند در دادگاه حقوقی، یک مقام دولتی که وظیفه نگهداری اسناد را بر عهده دارد لازم است سند را در مرجع عمومی ثبت کند.
درصورتی‌که سند محضری نباشد، به‌صورت کتبی نباشد یا به ثبت عمومی نرسد، می‌توان آن را ناقص تلقی کرد. اگرچه انتقال حقوق ممکن است کامل باقی بماند، اما در صورت بروز هرگونه مشکل حقوقی، سند باید توسط دولت تأیید و شفاف شود.
ویژگی‌های مورد نیاز یک سند
برای اینکه یک سند از نظر قانونی لازم‌الاجرا و معتبر باشد، باید چندین شرط داشته باشد که عبارت‌اند از:
۱- روی مستند باید قید شود که یک سند است
می‌توان آن را با عباراتی مانند “اجرا شده به‌عنوان یک سند” یا “این سند” نشان داد. این عبارات اطلاعات واضحی در مورد نوع سند الزام‌آور قانونی ارائه می‌دهد.
۲- در سند باید قید شود که نوعی حقوق یا امتیازات خاص به شخصی منتقل یا اعطا می‌شود
این بدان معناست که اعطاکننده (شخص اعطاکننده) باید حق یا اختیار قانونی برای اعطای حقوق و امتیازات ویژه به اعطا شونده (شخصی که حقوق به وی اعطا می‌شود) داشته باشد. همچنین، شخص دریافت کننده باید دارای ظرفیت قانونی برای دریافت و رسیدگی سند و یا شرایطی باشد که ممکن است با حقوق مربوط به دارایی مورد نظر همراه باشد.
۳- سند باید توسط اعطاکننده به‌صورت رسمی اجرایی شود
یعنی باید در حضور تعداد معینی از شاهدان که به شهود رسمی معروف‌اند اجرایی شود. سند باید به تایید محضری برسد.
۴- لازم است بر روی سند مهر زده شود
بسته به حوزه قضایی که سند در آن اجرا می‌شود، باید مهروموم لازم برای سند استفاده شود. مهرها در گذشته رواج بیشتری داشته و امضای طرفین سند را اختیاری می‌کرد. در حال حاضر، امضاها در سند حائز اهمیت هستند.
5- سند باید تسلیم شود و اعطا شونده باید سند را برای صحت آن بپذیرد
شرایطی که با قبول سند اعمال می‌شود، عقد نامیده می‌شود.
انواع متداول اسناد
انواع متداول اسناد عبارت‌اند از (اما ممکن است محدود به موارد زیر نباشند):
اسناد ضمانت عمومی
اسناد ضمانت عمومی[1] معمولاً حداکثر محافظت را ارائه می‌دهند زیرا معمولاً شامل عهدنامه (شرایط خاص) یا ضمانت‌هایی هستند که اعطاکننده عنوان مالکیت را تضمین می‌کند.
از طریق ضمانت‌نامه، اعطاکننده (که در بیشتر موارد فروشنده است) تضمین می‌کند که دارنده مالکیت یک دارایی است و بنابراین، حق فروش سند به گیرنده را دارد.
اسناد ترک دعوی
سند ترک دعوی[2] توسط اعطاکننده برای انتقال منافع خود در اموال غیرمنقول استفاده می‌شود. این سند، هرگونه منفعت اعطاکننده را به گیرنده منتقل می‌کند. اعطاکننده هرگونه حق یا ادعای مالکیت را فسخ می‌کند و بدین ترتیب امکان انتقال حقوق و مطالبات مربوط به ملک را به گیرنده می‌دهد.
فسخ حقوق و دعاوی اعطاکننده به‌عنوان اعراض[3] شناخته می‌شود، بنابراین گفته می‌شود اعطاکننده از هرگونه ادعا یا حقوقی نسبت به ملک مربوطه صرف‌نظر می‌کند.
اسناد واگذاری
سند واگذاری[4] معمولاً برای انتقال یا فروش اموال غیرمنقول از یک شخص حقیقی به شخص دیگر استفاده می‌شود. اعطاکننده باید سند را امضاء کند و امضاء لازم است محضری باشد.
از طریق سند واگذاری، اعطاکننده تضمین می‌کند که دارایی به طرف دیگری منتقل یا فروخته نشده است و دارایی دارای محدودیت، حق حبس یا مالیات قابل پرداخت نامشخصی نیست.همچنین، این تضمین را ارائه می‌دهد که هیچ ادعای حقوقی در مورد ملک توسط اشخاص ثالث بالقوه وجود ندارد.
[1] General Warranty
[2] Quitclaim
[3] Quitting
[4] Grant
برای مطالعه سایر واژگان ادغام و تملیک به صفحه واژه نامه ادغام و تملیک مراجعه نمایید.
