سلب دارایی (Asset Stripping)

آخرین به‌روزرسانی: 18 بهمن 1401

فرآیند خرید شرکتی که کم تر از ارزش واقعی آن قیمت گذاری شده و سپس فروش جداگانه دارایی های آن سلب دارایی نام دارد.

سلب دارایی چیست؟

سلب دارایی به فرآیند خرید شرکتی که کم تر از ارزش واقعی آن قیمت گذاری شده و فروش جداگانه دارایی های آن اشاره دارد. فرض سلب دارایی این است که در مجموع دارایی های مشخص شرکت تملیک شده، به قیمتی بالاتر از فروش کل شرکت به خودی خود معامله شود.

سلب دارایی چگونه عمل می کند؟

سلب دارایی معمولاً توسط مهاجمان شرکتی انجام می شود که شرکت های پایین از قیمت ارزش گذاری شده را خریداری می کنند و سعی می کنند از طریق فروش دارایی های مشخص شده ی شرکت تملیک شده، ارزش استخراج کنند. نمونه‌هایی از دارایی‌های داخلی مشخص شرکتی که می‌توانند فروخته شوند شامل تجهیزات، ساختمان‌ها، نام تجاری، وسایل، و غیره است. برای نشان دادن نحوه عملکرد سلب دارایی، در زیر مقایسه ای آورده ایم.

فرض کنید که فردی کنده چوبی را به قیمت 100 دلار خریداری می کند. با کنده چوب به دست آمده، فرد تصمیم می گیرد از نیروی کار خود برای خرد کردن کنده چوب به هفت قطعه کوچکتر استفاده کند. سپس فرد هر قطعه کوچکتر را به عنوان هیزم به قیمت 15 دلار می فروشد.

به این ترتیب، با خرد کردن کنده چوب به قطعات کوچکتر و فروش مجدد هر قطعه به قیمت 15 دلار، فرد می تواند سود کلی 5 دلار [(15 در 7 دلار) – 100 دلار] کسب کند. همین نظریه در مورد سلب دارایی صدق می کند. سرمایه‌گذار (یا سرمایه‌گذاران) شرکتی را می‌خرند و دارایی‌های مشخص شده شرکت را به قیمتی که در مجموع بالاتر از قیمت کل شرکت است، می‌فروشند.

تاریخچه سلب دارایی

نلسون پلتز[1]، ویکتور پوسنر[2] و کارل ایکان[3] از اولین حامیان سلب دارایی در دهه های 1970 و 1980 بودند. ایکان یک شخصیت برجسته است که در سال 1985 تصاحب بدنام خطوط هوایی ترانس ورلد[4] را انجام داد. او متعاقباً با فروش دارایی های شرکت هواپیمایی برای تسویه بدهی که در خرید کسب و کار ایجاد شده بود، به سلب دارایی پرداخت.

فرصت هایی برای سلب دارایی

سلب دارایی ها معمولاً در شرکت های کم ارزش شده یا ناکارآمد انجام می شود. اهداف اصلی برای سلب دارایی، شرکت هایی هستند که ارزش بازار آنها کمتر از ارزش دفتری آنان است. این حالت بیشتر در شرایط بد اقتصادی (که در آن شرکت ها کمتر از شرایط اقتصادی مطلوب ارزش گذاری می شوند) یا برای شرکت هایی با تیم مدیریتی ضعیف (که تیم مدیریتی ضعیف ارزش بازار شرکت را کاهش می دهد) رخ می دهد.

عواقب سلب دارایی

شرکت‌هایی که دارایی‌های خود را از دست داده‌اند، از نظر مالی ناپایدار هستند و معمولاً با تداوم فعالیت مواجه هستند. این عمل اغلب انتقادات زیادی را در دنیای شرکت ها به دنبال دارد، از آنجایی که منجر به از دست دادن شغل برای کارمندان می شود. هنگامی که شرکتی دارایی هایش را از دست می دهد (معمولاً دارایی‌هایی که مربوط به عملیات شرکت می‌شوند)، واحد تشکیل شده ی جدید، معمولاً فاقد دارایی‌های عملیاتی لازم است، که به شرکت اجازه می‌دهد به طور عادی به فعالیت خود ادامه دهد.

به عنوان مثال، یک شرکت تولیدی را در نظر بگیرید. اگر قرار باشد شرکت تولیدی توسط مهاجمان شرکتی خریداری شود که سپس دارایی های آن (مانند تجهیزات، ماشین آلات و ساختمان ها) را مجدداً بفروشند، شرکت احتمالاً برای ادامه فعالیت با کمبود دارایی های عملیاتی مواجه خواهد شد. به این ترتیب، شرکت سلب دارایی شده با مشکل تداوم فعالیت مواجه خواهد شد و لازم است متحمل چالش های عملیاتی شود.

مثال عملی

شرکت A که در حال حاضر 100 میلیون دلار ارزش دارد، بر دو تجارت جداگانه نظارت دارد. گروهی از مهاجمان شرکتی معتقدند که دو تجارت متمایز شرکت A را می توان به ترتیب به قیمت 60 و 70 میلیون دلار فروخت. به این ترتیب، مهاجم شرکتی می تواند شرکت را به قیمت 100 دلار خریداری کند و به طور بالقوه هر دو کسب و کار را در مجموع 130 میلیون دلار بفروشد، که سودی حدود 30 میلیون دلار برای فروشنده ایجاد می کند.

[1] Nelson Peltz

[2] Victor Posner

[3] Carl Icahn

[4] Trans World Airlines